অ চেনাই

অ চেনাই, অ চেনাই
অ চেনাই.........
দেহাৰে পোৰণি,
নিশা নাহে টোপনি
দুৰৈৰে পেপাঁটি,
নিশা কৰে আমনি...
তোৰে কথা পাতি উজাগৰে ৰাতি যায় চেনাই..... তোলৈয়ে মনত পৰে
অ চেনাই তোলৈ মনত পৰে
অ চেনাই তোলৈ মনত পৰে............
বহাগ বিহুৰ বতৰ আহিল গমেই নাপালি
খোপাতে মোৰ কেতেকী ফুল গুজি নিদিলি....
ঢোল পেপাঁ গগণা বাজিছে মোৰ চেনাই ধন,
কমুৱা তুলাৰ দৰে উৰিছে মন চেনাই ধন.....
অ চেনাই তোলৈ মনত পৰে,
অ চেনাই তোলৈ মনত পৰে.....
দেহাৰে পোৰণি.............
যোৱা বেলি বিহুতে তই কথা দিছিলি
এই বেলি বিহুৰ তলিত দেখাই নিদিলি....
ঢোল পেপাঁ গগণা বাজিছে মোৰ চেনাই ধন
কমুৱা তুলাৰ দৰে উৰিছে মন চেনাই ধন....
অ চেনাই তোলৈ মনত পৰে,
অ চেনাই তোলৈ মনত পৰে........
দেহাৰে পোৰণি.............

অহাৰ দৰে........

অহাৰ দৰে উভতি আঁতৰি গ'লা
বাটে বাটে ফুল সিচি থৈ,
ৰ'দৰ তাপত মৰহি শুকালে
তোমাৰ কথাকে আছে কৈ ॥
ভৰ বাৰিষাৰ মেঘৰ দৰে
আহিছিলা বুৰাও বুলি
বৰষি বৰষি মোৰ হৃদয়ৰ
তিয়ালা যে পথৰ ধূলি ।
নেজানো কিয় যে তুমি আঁতৰি গ'লা
বুকুভৰা অভিমান লৈ ॥
বাৰিষাৰে ঢল আকৌ শুকাল
মাথো পৰি ৰ'ল বালিচৰ
জীৱন ডিঙা মোৰ তাতে মেলিলো
ব'ঠা তোমাৰ চেনেহৰ ।
আজি যে শুকাল প্ৰীতি নদীখনি
লাগি আছো মোহনাত গৈ ॥